بهشت که می گوییم، منظورمان مازیچال است. آنچه خوبان همه دارند مازیچال یکجا دارد. اینجا بهشت گردشگران زمینی‌است اما در نزدیکترین نقطه به آسمان.
قبل از نوشتن هر سخنی گوشزد می‌کنم که آنچه از زیبایی برای خودتان تعریف کرده‌اید، پس از خواندن این مطلب 180 درجه تغییر خواهد کرد. زیبایی به معنی واقعی کلمه. مازیچال کلاً سلیقه شما را تغییر خواهد داد. آنچه از طلوع خورشید بر چمنزار شنیده‌اید، از بانگ خروس در صبح‌های مه‌گرفته و مراتع سرسبز و … همه برایتان جلوه دیگری پیدا خواهد کرد. با صفحه گردشگری مجله دلتا همراه باشید. اینجا ایران خودمان است.
مازیچال رویای تحقق یافته زمین
وهم در مازیچال اصلاً عجیب نیست، اینجا همیشه مه‌گرفته است و نور خورشید از لابه‌لای ابرهای سرگردان به سبزه زار می‌تابد. چیزی شبیه یک رویا. به قدری اینجا زیباا‌ست که واژه برای توصیفش نیست یعنی هست اما کم هست. چه قدر بگوییم جنگلی بکر دارد و کوهستانی سربه‌فلک کشیده، ابرهای غلیظ در دشت‌ها پراکنده‌اند و نوازش باد و نم باران جز لاینفک آن است. سمفونی با شکوه سکوت در حال نواختن است و… فقط می‌توانم بگویم آنچنان اینجا جادوی طبیعت تو را سحر می‌کند که صد طلسم دیگری نمی‌تواند باطلش کند. ییلاقی بر بلندای کوه است اما لب دریا، دریایی از ابرها. ابرهای متراکم سفیدی که چون رویاها راه‌واره‌ای به آسمان هستند.
چطور برویم؟
مسیری بهشتی را در پیش دارید تا به مازیچال برسید. همین بس که بدانید مازیچال مقصد نهاییِ جاده چالوس و مرزن آباد و کلاردشت بی‌مثال است. به جاده چلوس خاطره‌انگیز بزنید. به مرزن آباد برسید و سپس به سمت کلاردشت راهتان را تغییر دهید. باید از جنگل‌های سرسبز عبور کنید و به جاده عباس آباد که رسیدید خروجی کردمحله را در جاده‌ای ناهموار به سوی بَرین‌بهشت مازیچال بپیمایید.
بهشت گردشگران
بهشت که می‌گوییم، منظورمان همان توصیفاتی است گه همه از بهشت کرده‌اند. آنچه خوبان همه دارند مازیچال یکجا دارد. چه خود مازیچال چه مردمان نیک سیرت این رویای بی‌پایان. اینجا بهشت گردشگران زمینی‌است اما در نزدیکترین نقطه به آسمان. از خرداد تا اواخر پاییز این روستا میزبان گردشگران است. با چشم‌اندازی با شکوه از جلوه نقاشی خداوند. زیر پایتان بوم نقاشی‌است اصلاً. دوربین‌تان خشاب خالی کم خواهد آورد برای شکار تصاویر بی‌نظیر این بهشت‌واره. روحتان کیف می‌کند از این‌همه دیدنی‌های یهویی. خوب خودنمایی می‌کند این روستای شناور بر ابر و نور، کلبه‌های روستایی فخر می‌فروشند که ساکنین همیشگی این همه آرامش یک‌دست و بی‌وقفه هستند.
در روستا چه کنیم؟
درباره خوشگذرانی در روستا حرفی نداریم. اینجا هیچ کاری هم که نکنید به شما خوش خواهد گذشت و خاطراتی خواهید ساخت که پر از بوی نان تنوری باشد و صدای پرندگان ناشناخته. تصاویری فراموش نشدنی را ثبت خواهید کرد که هربار نگاه کردن به آنها شما را به این تکه جا مانده از آسمان بر روی زمین پرتاب خواهید شد. شاید آرامش طبیعت را فقط کوهنوردانی به هم بزنند که دنبال هم قطار شده‌اند تا به بلندترین نقطه بهشت بروند شاید که دستشان به در آسمان برسد.
حرف آخر
از نظر نگارنده هیچ بهانه‌ای برای نرفتن به مازیچال پذیرفته نیست. هیچ بهانه‌ای. اگر ایرانی هستید و تنها یک بار فرصت سفر کردن دارید بگذارید تجربه سفرتان فقط مازیچال رویایی باشد و بس.
همچنین بخوانید:
دریاچه الیمالات چمستان ، چیستان حل نشده مازندران
هتل صخره ای لاله کندوان، غارنشین‌های لاکچری
کلیسای کانتور ؛ مکان سرخ پرستش
